antologia poezji

Trwające jeszcze wakacje sprzyjają porządkom. Z grubsza po pamiętnej czerwcowej grze podmiejskiej posprzątaliśmy już dawno. W rolkach do dziś czekały lekko już przykurzone skarby. Wśród nich na dwóch wielkich czerwonych arkuszach kartonu „antologia włochowskiej poezji o platanie i tulipanowcu” ;).

Platany to piękne drzewa, rzadko występujące na terenie Polski. W naszym parku przy głównej alei znajduje się jeden bardzo okazały egzemplarz. Rozłożyste konary, charakterystycznie „łuszcząca się” kora, kolczaste zielone kulki owoców. Tulipanowiec – też go mamy! - należy do magnoliowatych, a charakteryzują go czteroklapowe liście z wycięciem na szczycie (no dobrze przyznam się, fachowe określenia podaję za wikipedią ;)).

Graczy poprosiliśmy o ułożenie wierszyków ze słowami „platan” lub/i „tulipanowiec”. Oto wybrane efekty :D

z serii absurdalne:

Na platanie koza siadła

i podjadła sobie sadła.

Szukasz miejsca do wypasu owiec?

Spójrz! Tam jest tulipanowiec!

pełne zachwytu:

Mój drogi, powiedz

Cóż piękniejszego niż tulipanowiec.

Dzisiaj w mojej głowie

tylko tulipanowiec.

z cyklu oszczędno-filozoficzne:

Platan, stary

ja dziś młody

może go

dogonię.

Platanie, platanie, powiedz mi dlaczego

zrzucasz korę dziś.

odważny:

Platan sobie w parku stoi

i nikogo się nie boi.

opisowy:

Rośnie w parku platan z korą,

która przypomina moro.

gościnny:

Wspaniały Park Nasz,

w którym rosną kasztanowce, platany, tulipanowce,

chętnie w nim odpoczywamy

i innych ZAPRASZAMY.

I na koniec triumfalny ;)

Nie jest z Woli
nie ma go Rakowiec
On jest z Włoch

tulipanowiec!